Ćwiczenia metodą PNF

pnfĆWICZENIA WEDŁUG KONCEPCJI PNF

P – proprioceptywne (pochodzące z unerwienia mięśni i stawów)
N – nerwowo-mięśniowe
F – facelitacja(torowanie)

Filozofia tej koncepcji rozpatruje człowieka w całości(bierze pod uwagę jego ciało i umysł) zakładając istnienie niewykorzystanych potencjałów(dużej plastyczności naszego układu nerwowego).

W życiu codziennym nigdy nie pracujemy jednym,wyizolowanym mięśniem,dlatego w tych ćwiczeniach wykorzystujemy globalia ruchy w płaszczyznach skośnych.
Terapeuta zawsze zaczyna pracę od najłatwiejszych czynności od najsilniejszych części ciała.
Ruch musi być bezbolesny.
Praca z pacjentem zawsze jest zorientowana na dany cel lub zadanie,które obecnie jest najtrudniejsze lub najistotniejsze.

Program tych ćwiczeń polega na odpowiednio dobranych do pacjenta chwytach,ruchach i technikach. Terapeuta przez odpowiedni chwyt i wydanie komendy prowokuje wykonanie pożądanego ruchu.
Pacjent ułatwia sobie to zadanie przez kontrolowanie wzrokiem swojej aktywności-pacjent musi bardzo aktywnie uczestniczyć w ćwiczeniach.
Przez odpowiedni wzorzec ruchowy stymulujemy mięśnie, ścięgna i stawy w których znajdują się proprioceptory,dające informację o położeniu w przestrzeni i sile mięśni naszej kończyny (nogi czy też ręki).

Wykonując wraz z terapeuta odpowiednia sekwencję ruchów,pacjent uczy się ich na nowo.
Terapeuta pracuje swoim ciałem zgodnie ze wzorcem ruchowym, ale przykłada pewien opór, co dodatkowo stymuluje powstawanie nowych połączeń nerwowych wcześniej zniszczonych lub osłabionych.

Wykonując pewną ilość powtórzeń w trakcie jednego treningu i kontynuując ćwiczenia przez jakiś czas, powodujemy sumowanie się bodźców . Nałożenie na siebie w tym czasie tych samych bodźców powoduje facylitację,czyli utorowanie nowej drogi nerwowo-mięśniowej.
Utorowanie nowego połączenia nerwowo-mięśniowego jest celem i trwałym osiągnięciem pożądanej przez pacjenta funkcji,którą utracił.

Wskazania;
– choroby układu nerwowego takie jak: udar mózgu,urazy czaszkowo-mózgowe,uszkodzenie rdzenia kręgowego,niedowłady kończyn
-zespoły bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych np. bolesny kark
-urazy kończyn dolnych z zaburzeniem stereotypu chodu
-boczne skrzywienie kręgosłupa i wady postawy

Przeciwwskazania:
– gorączka,ogólne osłabienie
– choroby wirusowe i bakteryjne
– ciąża
– nowotwory
– brak kontaktu z pacjentem(małe dzieci,śpiączka,głuchota,niedorozwój umysłowy)